ગંગાજીનું પૂજન થતું હતું.
સ્વર્ગની મહાન નદી પૃથ્વી ઉપર આવી તેનું પૂજન ચાલી રહ્યું હતું. છેલ્લે એક ખૂણામાં એક ઉપેક્ષિત સાધુ પુરુષ ઊભા હતા.
“એ કોણ છે?” પ્રશ્ન થયો.
“કોણ?”
“પેલા ખૂણામાં ઊભા છે, કોઈ તપસ્વી જેવા લાગતા પુરુષ, ટોળાની રીડિયારમણ વચ્ચે મૂંઝાયેલા હોય એમ ઊભા છે તે?”
“ઓહ એ તો ભગીરથ છે.”
“ભગીરથ?”
“હા ભગીરથ, ગંગાનું પૂજન થઈ રહ્યું છે તે ગંગાને સ્વર્ગમાંથી પૃથ્વી ઉપર લઈ આવ્યા તે ભગીરથ. તે પૂજન આયોજન કરનારાઓની નજરથી દૂર ઊભા છે.”
ગંગાને પૂજે છે પણ જેના કારણે ગંગા છે તે ભગીરથની અવગણના થાય છે.
આપણા રમતોત્સવમાં પણ એવું જ જોવા મળે છે. રમતોત્સવમાં ધામધૂમ થાય છે, પણ જેને કારણે તે રમતોત્સવ છે તે રમતવીરો ખોવાઈ જાય છે.
એશિયન ગેમ્સમાં આપણા એક મેડલ વિજેતા મુંબઈ એરપોર્ટ ઉપર આંટાફેરા મારી રહ્યા હતા.
એ રમતવીર મેડલ વહન કરી રહ્યા હતા. પણ તે રમતવીરને વહન કરવા માટે કોઈ વાહનની સગવડ એરપોર્ટ ઉપર હતી જ નહીં. કોઈ અધિકારી પણ તેમને લેવા માટે હાજર ન હતા.
ગંગાનું પૂજન થયું પણ તેને લાવનાર ભગીરથની અવગણના થતી હતી.
કોમનવેલ્થ ગેમ્સ જેને લૂંટફાટ વેલ્થ ગેમ્સ પણ કહેવામાં આવી છે. તેમાં દેશને વેઇટ લિફ્ટિંગમાં ગોલ્ડ મેડલ અપાવનાર યુવતી કુ. ચાનેની કહાની પણ કંઈક એવી જ છે. મેડલ લઈ ઘરે જવા માટે વાહન મેળવવા તે ફાંફાં મારતી હતી. ‘જાયે તો જાયે કૈસે?’ એવો માહોલ હતો છેવટે તે રીક્ષામાં બેસી ઘર તરફ ગઈ.
ગંગાનું પૂજન પણ ભગીરથની અવજ્ઞા આને કહેવાય.
કાળા વાદળની રૂપેરી કિનાર જેવી એક ઘટના હમણાં બની. ક્યારેક કોઈક ‘સહારો’ ક્યાંકથી મળી જતો હોય છે. આપણા રમતવીરોનું સન્માન એક ઉદ્યોગ ગ્રૂપે કર્યું. એક ટીવી ચેનલે તે કાર્યક્રમ પ્રસાર કર્યો, ક્રિકેટરોનું તો સન્માન આપણે ત્યાં થાય જ છે પણ અન્ય રમતવીરોનું બહુમાન એ ગ્રૂપે કર્યું. એમાં સન્માન સાથે મનોરંજન પણ હતું.
આપણો બોક્સર મેડલ વિજેતા વિજેન્દર સોહામણો યુવાન છે. તે ફિલ્મવાળાની નજરે ચડી ગયો છે. વિજેન્દર બોકસર છે પણ પાતળી કાઠીનો છે. સૂમો પહેલવાન કોઠી જેવા હોય બોકસર માટે તે જરૂરી નથી, એ વાત ઉપર કોમેન્ટ કરતાં શાહરૂખે કહ્યું, “તને બોકસર તરીકે જોઈ મને થયું કે હું પણ બોકસર બની શકું”. ત્યારે ફિલ્મી દુનિયાનાં દ્વાર ખટખટાવી રહેલ વિજેન્દરે શાહરૂખને કહ્યું, “તમને એકટર જોઈ મને થયું કે હું પણ એકટર થઈ શકું તેમ છું.”
ધોની, યુવરાજ, તેંડુલકરને ગીત ગાતા જોવા મળ્યા. એમની બેટિંગ કરતાં એક અલગ પ્રકારની મજા એમાં હતી.
વીરેન્દ્ર સેહવાગે એની બેટિંગ જેવો જ ઝંઝાવાત સ્ટેજ ઉપર દેખાડયો.
શિક્ષણમાં જેમ ‘રેગિંગ’ છે તેમ ક્રિકેટમાં ‘સ્લેજિંગ’ છે. જેમાં ક્રિકેટરો તેમના હરીફોને ચોપડાવતા હોય છે. શાહરૂખ ખાને પૂછયું, “વીરુ,તેં સ્લેજિંગ કરેલું?” વીરુભાઈએ જવાબ આપ્યો, “શું હું એવો લાગું છું?” છતાં એક પ્રસંગ કહ્યો. પાકિસ્તાનમાં સેહવાગ બોલરોને બરાબર ઝૂડી રહ્યો હતો ત્યારે અકળાયેલા શોએબ અખ્તરે બમ્પર ફેંકવા માંડયા અને વીરુને કહ્યું, “હુક કર, હુક કરને”. ત્યારે વીરુએ કહ્યું, “સામેના છેડે તારો બાપ ઊભો છે એ હુક કરશે જા...” સામે છેડે તેંડુલકર હતો. આની સામે શોએબ અખ્તરે બમ્પર ફેંક્યો ત્યારે તેંડુલકરે હુક કરી સિક્સર ઝીંકી દીધેલી. પછી સેહવાગે શોએબને કહ્યું, “દેખ બેટા, બેટા બેટા હોતા હૈ ઔર બાપ બાપ હોતા હૈ”, આ પ્રસંગની વાત થતી હતી ત્યારે કેમેરો સાનિયા મિર્ઝાના પતિ શોએબ મલિક ઉપર ગયો, એનું મોઢું પડી ગયું હતું તે જોઈ શકાતું હતું. છગને કહ્યું, “શોએબ મલિકે સમજવું જોઈએ કે રિશ્તે મેં સેહવાગ સાળા લગતા હૈ, એ તો ફિરકી લઈ શકે.”
ક્રિકેટર સિવાયના ખેલાડીઓનું પણ સન્માન અને પ્રસંગમાં નેતાઓની બાદબાકી, અવળી ગંગા લાગતી હતી. ભગીરથનો આત્મા ખુશ થશે.
વાઈડ બોલ
હાસ્ય લેખકો, વ્યંગ લેખકો સાહિત્યિક ‘સ્લેજિંગ’ કરતા હોય છે તેમ સિંદબાદ કહે છે.
No comments:
Post a Comment